Η Ιστορική «ΔΙΑΙΡΕΣΗ» της Μάνης

 

ΦΕΚ Α / 8 / 12.01.1938

Αναγκαστικός Νόμος ύπ΄ άριθ. 1026. 1938

Περί υπαγωγής των προελθουσών έκ τέως Δήμων

Αβίας, Λεύκτρου καί Καρδαμύλης εις τον Νομόν Μεσσηνίας.

 

Ο Μεταξικός Νόμος που επέβαλε τη διάσπαση της ενότητας και της ιστορικής συνέχειας της μοναδικής περιοχής που παρέμεινε διοικητικά αυτόνομη, πολιτισμικά συμπαγής, οικιστικά διαφορετική και ιστορικά ξεχωριστή στην πορεία των ετών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Οθωμανικής κυριαρχίας.

 

Με σεβασμό στην ιστορική αυτή της πορεία η διοικητικής ενότητα της Μάνης διατηρήθηκε και ενισχύθηκε κατά τη Βασιλεία του Όθωνα και έως το έτος 1937. Άλλοτε ως ξεχωριστός Νομός και άλλοτε ως τμήμα του Νομού Λακωνίας.

 

Με τον Α.Ν. 1026 η κυβέρνηση  Μεταξά απέσπασε το βόρειο τμήμα της Δυτικής Μάνης, της Έξω Μάνης, από την επαρχία Οιτύλου της Λακωνίας και το προσάρτησε στην επαρχία Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας.

Στόχος και  σκοπός της απόσχισης αυτής ήταν η διαίρεση του ενιαίου της  Μανιάτικης φυλής έτσι ώστε να επιτευχθεί η αποδυνάμωση της ενότητας της σκληροτράχηλης κοινωνίας, που εξακολουθούσε να φοβίζει και να θεωρείται απειλή από ορισμένους ακόμα και μετά την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους.

 

Ακόμα και σήμερα που η Μάνη παραμένει διοικητικά χωρισμένη στους Δήμους Ανατολικής Μάνης και Δυτικής Μάνης. Η Ιερά Μητρόπολη Μάνης, παραμένει ενιαία & αδιάσπαστη. Αποτελεί δε για τους Μανιάτες μνήμη και αναφορά στα ιστορικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά όρια της πατρίδας τους.

 

Η σύσταση ενός ενιαίου Δήμου Μάνης παραμένει το όνειρο όσων γεννήθηκαν, κατοικούν και έλκουν την καταγωγή τους από την Ιερή αυτή Γη για λόγους πρωτίστως ιστορικούς και ακολούθως αναπτυξιακούς, οικονομικούς περιβαλλοντικούς. Θα ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής, ένα δείγμα ευγνωμοσύνης  και αναγνώρισης της συμβολής των τέκνων της  γης αυτής στην απελευθέρωση και την ανασυγκρότηση του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.