Mάνη

Ο πύργος του Αντωνόμπεη Γρηγοράκη
Ε' ηγεμόνα της Μάνης 1802 - 1808, στον Αγερανό Λακωνίας

 

 

ΜΑΝΗ,
ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΤΟΠΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΙΕΡΟΣ, ΑΔΟΥΛΩΤΟΣ, ΦΩΤΕΙΝΟΣ.

Γη από πέτρα, άνεμο & ήλιο.
Λιτή, αρχοντική, γοητευτική.
Αραιή βλάστηση, άγρια φύσης, πέτρινοι όγκοι, μικροί οικισμοί.
Πύργοι, πυργόσπιτα, ξερολιθιά πεζούλες
βυζαντινοί ναοί, κάστρα και σπήλαια.
Σκληρά ορεινά τοπία πάνω από όρμους
με βραχώδεις απροσπέλαστες ακτές,
που μάχονται με πείσμα τους ανέμους,
ΜΑΝΗ,
το λίκνο της Ελλάδος, της ύπαρξης και του πολιτισμού.
Βρέχεται Δυτικά από το Μεσσηνιακό Κόλπο.
Ανατολικά από το Λακωνικό.
Δυτικό σύνορο της, το γεφυράκι του «Ξερίλα»
στην ιστορική Βέργα του Αλμυρού.
Ανατολικό σύνορο της τα Τρίνησα πριν το Γύθειο.
Νότιο άκρο της το Ταίναρο
και στο μέσο της ο Ταϋγετος, το «Αρσενικό Βουνό».
ΜΑΝΗ
Το όνομα ένα ταξίδι
στην ιστορία τη λαογραφία και τους αιώνες.
ΜΑΝΗ
«Manus», «Brazzo di Maina»
το υπερφυσικό χέρι που χαιρετούσε τους ναυτικούς στο Ταίναρο.
ΜΑΝΗ
«μάινα στα πανιά», λόγω των δυνατών ανέμων.
ΜΑΝΗ
«In Manis» στην πύλη των ψυχών (Manes) προς τον Αδη.
ΜΑΝΗ
το «Κάστρο της Μαϊνης» από το όνομα του αρχιτέκτονα Μαϊνη.
ΜΑΝΗ
«Μάνης», ο Ουρανός, πατέρας του Κρόνου, παππούς του Δία.
ΜΑΝΗ
«Μανός», (το αρχαίο επίθετο στο θηλυκό γένος)
γυμνός από βλάστηση, αραιός,
φαλακρός, άδενδρος, ξηρός.