Πολεμόπυργοι & Πυργόσπιτα

Βάθεια, δεκαετία 1970

 

 

Τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της Ελλάδος, σήμα και σύμβολο της Μάνης. Αρχέτυπο στοιχείο της περηφάνιας του λαού που ζει στο νοτιότερο άκρο Ελληνικής γης. Λιτή, σκληρή, αυστηρή αρχιτεκτονική. Σφραγίδα ανεξίτηλη στην ιδιότυπη κοινωνική διάρθρωση της.

Αμυντικό μέσο, της εποχής της Οθωμανικής κυριαρχίας. Σημαντικός παράγων αποτροπής επίδοξων κατακτητών, μέσο διατήρησης της ανεξαρτησίας του τόπου και ισχυροποίησης κάθε φαμίλιας.

Λιθόδμητες πολυώροφες κατασκευές, εξ' ολοκλήρου από πέτρα, το «μόνο εν αφθονία φυσικό πόρο» της άγονης γης. Σε απόλυτη αρμονία με το τοπίο, δεμένοι οπτικά με τους βράχους, τις πτυχώσεις των βουνών, το άνυδρο άγονο, τραχύ έδαφος της. Πολυώροφα, μονοκόμματα, τετράπλευρα οικοδομήματα. Αγέρωχα ορθά, στηριζόμενα σε χοντρούς πέτρινους τοίχους, θεμελιωμένους σε πελώριους ογκόλιθους, κατασκευασμένους με αιχμηρές τεφρές πέτρες, χωρίς ανοίγματα ή με ελάχιστα μικρά, στα απώτερα σημεία τους. Πάχος των πλευρών μειούμενο προς τα ψηλότερα σημεία του κτίσματος. Όροφοι που επικοινωνούν με στενές ξύλινες σκάλες.

Πετρομάχοι, επάλξεις, τα παρατηρητήρια των άνω ορόφων. Διαγώνια πέτρινα κουβούκλια με ντουφεκότρυπες και ζεματίστρες εμπόδιζαν τους οχθρούς να ανατινάζουν τα αγκωνάρια, που προεξέχουν στις γωνίες ή στις πλευρές του πέτρινου οικοδομήματος.
Ντουφεκότρυπες ή πολεμότρουπες, πολεμίστρες, ανοίγματα των τοίχων σε σχήμα κωνικό. Θέσεις από όπου είχαν τη δυνατότητα να σκοπεύουν και  να αποτρέπουν τους ανεπιθύμητους.

Ζεματίστρες, καταχιούστριες, απαραίτητα αμυντικά & επιθετικά συμπληρώματα. Πολεμικές κατασκευές, ανοίγματα από όπου περιέχυναν με καυτό νερό ή λάδι (εξίσου πολύτιμα και τα δύο) από το εσωτερικό του κτίσματος τους εξωτερικούς πιθανούς εισβολείς.

Πόρτες εισόδου δυσανάλογα μικρές, χαμηλές. Υποχρέωναν τους εισερχόμενους να σκύβουν, ώστε  εάν ήτο ανεπιθύμητοι εξουδετερώνονταν ευκολότατα.

Στέρνες μικρές υπόγειες ή ισόγειες, θησαυροφυλάκια του δυσεύρετου νερού. Άκρως αναγκαίες σε μακρές περιόδους εγκλεισμού.

Καταπακτές, καταρράκτες, κατούγια, θερίδες στους πάτους των πύργων, στα υπόγεια.

Οι Μανιάτες δάμασαν την πέτρα διασφαλίζοντας την αιώνια Ελευθερία τους.

Ο πύργος της οικογένειας, η ψυχή, η ζωή, το είναι του Μανιάτη. Ναός πίστης στους απαράβατους άγραφους νόμους. Κάστρο της τιμής, της υπερηφάνειας και της ιστορίας της οικογένειας. Μήνυμα ισχύος, δείγμα δύναμης και ανεξαρτησίας. Οίκος διαμονής και ασφάλειας. Τόπος ιερός, αυστηρά απαραβίαστος από τους εχθρούς, στήριγμα, άσυλο και χώρος προστασίας, μελών και φίλων της πατρίας.



«Ηγεμονία της Μάνης 1453 – 1833»

Επιχρωματισμένος ιστορικός χάρτης

που φαίνεται να έχει συνταχθεί

τον Ιούλιο του 1926 μ.Χ.

από τον Ιστορικό Ιωάννη Πατσουράκο.

Η Ελεύθερη Ηγεμονία τεσσάρων αιώνων.

Ηπειρωτικό σύνορο της ΜΑΝΗΣ

η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

 

 

 

Mάνη

Ο πύργος του Αντωνόμπεη Γρηγοράκη
Ε' ηγεμόνα της Μάνης 1802 - 1808, στον Αγερανό Λακωνίας

 

 

ΜΑΝΗ,
ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΤΟΠΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΙΕΡΟΣ, ΑΔΟΥΛΩΤΟΣ, ΦΩΤΕΙΝΟΣ.

Γη από πέτρα, άνεμο & ήλιο.
Λιτή, αρχοντική, γοητευτική.
Αραιή βλάστηση, άγρια φύσης, πέτρινοι όγκοι, μικροί οικισμοί.
Πύργοι, πυργόσπιτα, ξερολιθιά πεζούλες
βυζαντινοί ναοί, κάστρα και σπήλαια.
Σκληρά ορεινά τοπία πάνω από όρμους
με βραχώδεις απροσπέλαστες ακτές,
που μάχονται με πείσμα τους ανέμους,
ΜΑΝΗ,
το λίκνο της Ελλάδος, της ύπαρξης και του πολιτισμού.
Βρέχεται Δυτικά από το Μεσσηνιακό Κόλπο.
Ανατολικά από το Λακωνικό.
Δυτικό σύνορο της, το γεφυράκι του «Ξερίλα»
στην ιστορική Βέργα του Αλμυρού.
Ανατολικό σύνορο της τα Τρίνησα πριν το Γύθειο.
Νότιο άκρο της το Ταίναρο
και στο μέσο της ο Ταϋγετος, το «Αρσενικό Βουνό».
ΜΑΝΗ
Το όνομα ένα ταξίδι
στην ιστορία τη λαογραφία και τους αιώνες.
ΜΑΝΗ
«Manus», «Brazzo di Maina»
το υπερφυσικό χέρι που χαιρετούσε τους ναυτικούς στο Ταίναρο.
ΜΑΝΗ
«μάινα στα πανιά», λόγω των δυνατών ανέμων.
ΜΑΝΗ
«In Manis» στην πύλη των ψυχών (Manes) προς τον Αδη.
ΜΑΝΗ
το «Κάστρο της Μαϊνης» από το όνομα του αρχιτέκτονα Μαϊνη.
ΜΑΝΗ
«Μάνης», ο Ουρανός, πατέρας του Κρόνου, παππούς του Δία.
ΜΑΝΗ
«Μανός», (το αρχαίο επίθετο στο θηλυκό γένος)
γυμνός από βλάστηση, αραιός,
φαλακρός, άδενδρος, ξηρός.